Biogospodarka należy do przyszłości. Oznacza produkcję, która realizowana jest przy niewielkim negatywnym wpływie na środowisko przy jednoczesnym przyczynianiu się do osiągnięcia innowacji, rozszerzenia podaży energii, wzrostu miejsc pracy, a w wyniku czego rozwoju gospodarczego.
Państwa, które będą miały biogospodarkę dokonają obfitego postępu technicznego. Zastosowanie zasobów biologicznych w procesach upraw i przetwórstwa wymaga jednak trosce o zachowanie równowagi nie tylko przyrodniczej,na ogół społecznej, pamiętając o hierarchii potrzeb żywnościowych.
Rozwój biogospodarki musi uwzględniać zmienność otoczenia zewnętrznego, konkurencję międzynarodową, doświadczenia cyklu globalizacji i wciąż uzasadnione bezpieczeństwo ekonomiczne i żywnościowe.
Wobec tych dwóch niejednokrotnie antagonistycznych prądów do rozwoju i ograniczania działalności w ramach biogospodarki, podmioty aktywne na tym rynku muszą uzyskać zdolność nie tylko dopasowania się do zmian koniunkturyproduktywnego użycia posiadanych zasobów, budowania przewagi technologicznej lub technicznej oraz właściwych relacji z otoczeniem.
Jednym z przykładów działalności w ramach biogospodarki są biogazownie, instalacje służące do produkcji biogazu z biomasy roślinnej, odchodów zwierzęcych, organicznych odpadów, odpadów poubojowych albo biologicznego osadu ze ścieków.
Książka podsumowuje badania posiadające na celu ocenę uwarunkowań lokalizacji biogazowni, aspektów administracyjno-prawnych, warunków finansowania przedsięwzięcia i aspektu eksploatacyjno-optymalizacyjnego oraz konkurencyjności podmiotów gospodarczych działających na rynku biogazu.
